Mijn verhaal

Als meisje van 10 jaar, werd ik gediagnostiseerd met Het Syndroom van Asperger. Om deze reden wil ik jullie mijn verhaal vertellen. Ik denk dat ik zelf genoeg weet over dit onderwerp. Uiteindelijk bleek deze diagnose een verkeerde diagnose. Ik werd een aantal jaar later nogmaals getest, en toen kwam er niks uit. Kan het zijn dat ik het ben ontgroeid? Of was het echt een verkeerde diagnose? Ik weet het niet. Ik ga voor deze opdracht een interview doen met mezelf van vroeger. Ik laat je zien hoe ik er toen over dacht, en hoe ik me erbij voelde. 

 

Hoe oud was je doen je werd gediagnostiseerd met Het Syndroom van Asperger?

Toen ik echt gediagnostiseerd werd was ik een jaar of 10/11. Daarvoor ben ik naar veel psychologen geweest om mee te praten, maar er kwam nooit echt wat uit. Uiteindelijk besloten mijn ouders dat ze mij wilden testen. 

Wat was de aanleiding ervan dat je ouders je wilde testen?

Als kind was ik anders dan andere meisjes. Mijn ouders dachten altijd dat er wat mis was met mij. Ik communiceerde anders met mensen dan andere kinderen. Ook kon ik snel boos worden. 

Wat waren de precieze symptomen?

Ik had als kind 3 symptomen van Asperger. Het eerste symptoom was dat ik vaak mijn mond voorbij praatte. Ik dacht niet na voordat ik wat zei. Mijn ouders vonden dit soms vervelend, en ikzelf ook. Mensen werden boos als ik weer eens mijn mond voorbij praten. Achteraf denk ik dat ik gewoon erg impulsief ben, en dat dit niks met Asperger te maken heeft. Ook was ik altijd erg eerlijk. Verder kon ik snel boos worden. Ik werd dan niet zomaar boos, maar extreem boos. Ik was altijd van het extreme, of ik werd heel boos, of heel blij. Mijn laatste symptoom was dat ik flinke concentratieproblemen had.

Dacht je zelf ook dat je Asperger had?

Als meisje van 10/11 jaar snap je dat nog niet helemaal. Wanneer je van psycholoog naar psycholoog wordt gestuurd, heb je natuurlijk wel door dat er wat aan de hand is. Er werd vaak aan mij verteld dat ik anders was en dat er iets mis met mij was. Hierdoor ging ik dit op een gegeven moment geloven. Dus ja, op een gegeven moment wel. 

Hoe reageerde je op de diagnose?

Ik was erg blij dat we eindelijk hadden gevonden wat we zochten. We wisten eindelijk wat er 'mis' was met me. Ik had eindelijk de antwoorden die ik al die tijd wilde. Ik was blij dat ik niet meer van psycholoog naar psycholoog hoefde. 

Wat vonden je ouders van de diagnose?

Ook mijn ouders waren blij dat ik eindelijk de diagnose had. Natuurlijk is het voor elke ouder lastig om te horen te krijgen dat 'er iets mis is' met je kind, maar ze wisten eindelijk wat er aan de hand was. Er was een einde gekomen aan de psychologen. 

Hoe reageerde je omgeving op de diagnose?

Ik had op school een presentatie gedaan over Asperger. Iedereen reageerde hier super goed op! Mijn klasgenootjes en ik waren natuurlijk nog erg jong. Gek genoeg begreep iedereen het, en ik werd nooit als 'anders' gezien. De juffen en meesters gingen er ook altijd goed mee om. Ik merkte bij hun soms wel dat ze mij anders behandelde als de rest. Mijn vriendinnetjes vonden het helemaal niet erg, en accepteerden me zoals dat ik was. 

Hoe kwam je erachter dat de diagnose niet klopte?

Ik ben als 14-jarig meisje weggelopen omdat ik gepest werd. Dit pestgedrag kwam mede omdat ik Asperger had. Ik heb vroeger meegedaan aan Taarten van Abel, en uitgebreid over mijn Asperger verteld. Toen ik naar de brugklas ging, werd ik hiermee gepest. Hierdoor werd ik steeds vaker verdrietig, en ging het slecht met me. Op een gegeven moment werd het me teveel, en ben ik weggelopen. Na een heel drama, hebben we besloten mij opnieuw te laten testen. Hieruit bleek dat ik helemaal niks heb. Ik heb zelfs geen ADHD, zoals ik wel had verwacht. 

Hoe reageerde je toen je de nieuwe diagnose hoorde?

Ik was ontzettend blij. Ik ben nog nooit zo blij geweest. Ik was normaal en had geen stempel meer. Helaas stond het nog wel op internet dat ik Asperger had, door Taarten van Abel. Achteraf ben ik heel trots dat ik vroeger zo stoer was om uitgebreid te vertellen over mijn autisme, op Nederlandse televisie! 

Hoe kijk je er nu op terug?

Achteraf ben ik blij met hoe alles is gegaan. Het heeft mij gemaakt tot wie ik vandaag de dag ben. Ik ben trots op wie ik nu ben en zou het voor geen goud anders gedaan hebben. Ik ben nu trots op mijn Taarten van Abel en ik ben trots op hoe ik alles heb aangepakt. Ik ben trots dat ik van psycholoog naar psycholoog ging. Ik ben trots op wat ik heb meegemaakt. Ik ben een jonge, volwassen vrouw geworden door deze gebeurtenissen. Door dit alles wil ik ook persoonlijk begeleider worden. Ik weet hoe het is om van psycholoog naar psycholoog te gaan. Ik weet hoe het is om met jezelf in de knoop te zitten. Ik denk dat ik anderen kan helpen met mijn eigen verhaal...

Bekijk taarten van Abel Elisa via de link hieronder:

https://www.zapp.nl/programmas/taarten-van-abel/gemist/VPWON_1204142